Bernardus van Vijve, een jonge chirurgijn uit Brugge, dong in 1710 naar de hand van Anna Centen, dochter van schoutsdienaar Albert Centen.

Hij was net in Amsterdam terug van een lange zeereis.
Anna had hem echter haar ja-woord nog niet gegeven, toen hij weer naar zee moest.
Om haar niet te verliezen, ruilde hij van baan en ging voorlopig werken in de winkel van de chirurgijnsweduwe Margaretha Clevering-Schrick op Brouwersgracht.
Ondertussen keek hij uit naar een geschikte chirurgijnswinkel voor zichzelf.
Toen hij die kort daarna had gevonden in de Tuinstraat, vroeg hij Anna in het bijzijn van haar ouders ten huwelijk met de woorden:
"Ik neem u van nu aff voor mijn vader en moeder aan. Ik hebbe alles met God begonnen, ik doe sulkx nogh en zal het nog vol-ende".

Dat strookte echter geheel niet met de plannen van zijn bazin, de weduwe Schrick, die in het voorjaar met vijf kleine kinderen alleen was achtergebleven.
Voor haar was de jonge vrijgezel, die zo plotseling in haar winkel was verschenen, een buitenkansje en ze wist hem snel te verleiden.
Toen zij van het voorgenomen huwelijk hoorde, sloot ze hem gewoon op.
Bernardus kon tegen zijn verloofde klagen wat hij wou, hij was niet opgewassen tegen de drammerige weduwe.
Op 23 oktober 1710 nam ze Bernardus, van wie ze een kind verwachtte, mee naar de kerk en Anna bleef niets anders over dan protest aan te tekenen.

Commissarissen van Huwelijkse Zaken moesten een Salomonsoordeel vellen.
Ze legden Bernardus voor het verbreken van zijn trouwbelofte een hoge boete op.
Pas toen de weduwe en hij aan Anna zevenhonderd gulden betaald hadden, trok Anna haar bezwaren in en kon het huwelijk worden voltrokken.
Het was inmiddels 29 maart 1711 en toen roddelde de hele stad over Bernardus en zijn chirurgijnsweduwe.

Op het schilderij 'De anatomische les van dr.Roëll (1728)' van Cornelis Troost is Bernardus van Vijve afgebeeld uiterst rechts. Een zoon uit het eerste huwelijk van Margaretha Schrick staat uiterst links achter dr.Roëll.