De beroemde chirurgijn Abraham Titsingh nam in zijn handboek voor leerling-chirurgijns uit 1730 het volgende verhaal van een collega op.

Een man van middelbare leeftijd was bij deze arts op bezoek gekomen met zijn kind dat een gebroken arm had.
De arts verzocht de vader 'het kind op syn beide armen recht uitgestrekt te houden, hetwelk deze kerel doende.
Maar zie daar!
Schrikkelijk om te zeggen, beide syne ellebogen braken door midden en het kind viel op de aarde'.

De arts stond verstomd.
Toen hij de man vroeg hoe het in godsnaam mogelijk was dat zijn armen zo gemakkelijk braken, zei deze 'dat hij in sijne jonkheid dikwijls met een gonorhoea en lues venerea was gekweld geweest, doch altijd wel genezen'.

Daarmee was alles verklaard, want in die tijd geloofde men dat geslachtziekte het beenvocht wegzoog en de botten verzwakte.