13
In het begin van de 19de eeuw was hier het nachthuis van M.Jansen. In 1838 omgedoopt tot café-chantant Het Parlement. Hier kwam in 1856 het Grand Café-Concert van Coenraad Mulder die eerder een café op de Dam uitbaatte.

15
In de 18de eeuw heet het huis Het Melkmeisje en is er enige tijd de stoffenhandel van de Gebroeders van Mollem en Anthony Barreau gevestigd.
In het begin van de 19de eeuw was hier het nachthuis van Trui de Bie en daarna Nieuw Café l’Europe.

13-15
Begin 1870 liet Mulder de muur tussen 13 en 15 doorbreken waarmee een grotere zaal ontstond. Vanaf nu heette het café-chantant Grand Café-Concert Mulder. Er treden verschillende artiesten op als een sneltekenaar, een klavierhumorist en Mademoiselle Frou-Frou; ‘danseuse excentrique’.
De leiding is in handen van J.Wittkower-Gerson (in dienst bij Mulder). Zijn zoon Nico Gerson dirigeerde het orkest. In 1886 neemt Wittkower het etablissement over van de weduwe Mulder en hernoemt het naar Grand Café-Concert Victoria, kortweg de Vic of Fik. Aantrekkingskracht kwam van komisch talent Michiel Louis (Michel) Solser (1865-1893). Solser was vooral bekend van zijn rol als ‘Philipje’ in de Revue Artistique die hij tussen 1888 tot 1892 meer dan 1000 keer speelde in Victoria. De voorstelling begon ’s avonds om half twaalf en eindigde om drie uur ’s nachts. Hij was goed in imitaties en improvisaties en speelde ook regelmatig in operettes. Na de dood van Solser ging zijn assistent zanger Chrétienni (Chrétien van Esse 1855-1921) slechts kort alleen verder. Hij werd al spoedig geholpen door zijn dienstmeisje Louisa Augusta (Loes) Geitenbeek, later de bekende soubrette Louisette (1882-1967). Zij maakte haar debuut in 1899 in Carré. Maar ook Louis Davids (15 jaar oud) en zijn zusje Rika beginnen hier hun echte carrière met eigen liedjes. Voor die tijd hadden ze al samen in Carré opgetreden als 'de kleinste Hollandse duettisten' bij Frits van Haarlem. Na enkele jaren brengt Louis samen met Frits de eerste grote Nederlandse revue 'Koning kziezowat in de Amstelstad'.
In 1890 wordt ‘Victoria’ door een uitbouw aan de achterzijde aanzienlijk vergroot, en kan dan ongeveer 500 bezoekers bevatten.
Met het overlijden van Solser kwam ook een eind aan de topjaren van Victoria en ging het bergafwaarts. Het resulteerde in het faillissement van Gerson en hij werd opgevolgd door ene Paerl, die in 1906 toen de zaken niet meer liepen het geheel verkocht aan Mozes Wessels, een tabakshandelaar. Deze liet het gebouw slopen en er een kantoor voor in de plaats zetten. Dit verkooplokaal De Dam onderging opnieuw een gedaanteverwisseling toen er nog eenmaal een Music Hall werd ondergebracht. In 1911 werd het pand gekocht door Edelmetaalhandel H.Drijfhout. In 1912 werd het pand in hun opdracht vernieuwd. Zij hebben ook het buurpand op nummer 11 (tot dan De gouden Bal, een gaarkeuken) toegevoegd.

Naam: H.Drijfhout & Zn.
Adres: Nes 11-15
Architect: Joseph Herman
Bouwjaar: 1914
Opdracht: Willem Halbes Drijfhout
Het is 1827 en in het Gaasterlandse dorpje Balk (Friesland) begint Hans Halbes Drijfhout op 23-jarige leeftijd een goudsmidzaak. Zijn zoon Halbe en diens zoon Willem Halbes (-1930) stichtten in 1883 in Balk een fabriekje, waarin diverse bewerkingen, die tevoren met de hand verricht werden, nu door machines gebeurden. In 1886 trok Willem Halbes Drijfhout naar Amsterdam.
De eerste vestiging lijkt te zijn aan de Weesperzijde 89 en daar werd uitsluitend de fabricage van en handel in gouden sieraden uitgevoerd. In 1902 verhuisde het bedrijf naar Rokin 44, waar nu nog steeds op een tegeltableau de naam H.Drijfhout en Zoon boven de eerste verdieping is te lezen. Het bedrijf kon zich hier beter ontplooien en werd uitgebreid met de fabricage van halffabrikaten en de bereiding en bewerking van edele metalen ten dienste van industrie en techniek. Zo werd het een gemengd bedrijf in edele metalen en bijouterieproducten.

In 1911 werd het pand in de Nes aangekocht en na een uitgebreide verbouwing in 1914 in gebruik genomen. Op de begane grond is de voormalige kantoorruimte nu publiekshal met aangrenzende burelen en spreekkamers.
In 1927 werd Drijfhout met uitzondering van de fabricage van bijouterieën overgenomen door het Franse bedrijf Comptoir Lyon Alemand, maar blijft onder de naam Drijfhout zelfstandig opereren. De fabricage van bijouterieën werd voortgezet door Willem Halbes Drijfhout.
In 1989 verhuist Drijfhout naar de Keienbergweg 12 in Amsterdam en wordt overgenomen door het Duitse bedrijf Heraeus. Sinds 31 mei 2013 maakt Drijfhout deel uit van het Duitse Heimerle + Meule GmbH als Cookson Drijfhout BV.
Het voormalig fabrieksgebouw aan de Nes bestaat uit een kelder en drie bouwlagen. De monumentale en symmetrische voorgevel bevindt zich aan de Nes en bestaat geheel uit zand- en hardsteen. Het gebouw loopt door tot in de Pieter Jacobszstraat 7 en Pieter Jacobszdwarsstraat 4.
Architect Joseph Herman beschreef het pand in 1914 zelf in het Bouwkundig Weekblad. Hij noemde onder meer de oven in de kelder waarin het opgeveegde stof uit de werkplaatsen werd verbrand; daar werd nog heel wat edelmetaal herwonnen. Over de ingang schreef hij: Boven het poortje prijkt het wapen van Sint Eloy. Het paneelmotief heeft het opschrift: Heb Durf En Zorg : H.Drijfhout En Zoon, terwijl de twee vrouwenkoppen met collier en diadeem versierd zijn en de Weelde en de IJdelheid symboliseren. De wapens links en rechts zijn die van Gaasterland en Amsterdam. Het beeldhouwwerk aan de gevel werd gemaakt door J.H.Schröder.
Op de begane grond zijn ondiepe wandnissen en gewelf met bepleisterde spanten en vensters met glas-in-lood raamvulling.
Met de verhuizing van het bedrijf Drijfhout naar Amsterdam Zuidoost en de verkoop aan een Duitse organisatie komt het pand in de Nes leeg. Vanaf 1989 wordt het pand gebruikt als hotel (Rho Hotel).

5-23
In het Rho Hotel is in de prachtige receptie en lobby nog veel van de Art Deco stijl aanwezig, de stijl waarin het theater in 1908 werd gebouwd. Het hotel is vermaard in het buitenland, de bezetting is dan ook overwegend 'van over de grens', het succes schuilt hem in de ideale ligging, de fraaie accenten in de zaal, de warme sfeer en de modern ingerichte kamers. Het pand heeft meerdere verbouwingen meegemaakt, maar de zaal ooit gebruikt als theaterzaal en later als verkoopruimte van juweliersbedrijf Drijfhout bleef in de originele staat.

Memorabilia
Het juweliershuis Cookson-Drijfhout is licentiehouder van Feyenoord sieraden. Dus als je iemand met een gouden of zilveren Feyenoord ring of hangertje ziet lopen...dan is dat gemaakt in Amsterdam.