In het Oudezijds Heeren Logement werd op 9 oktober 1769 een perceel van 146 bij 100 voet 'op de nieuwe uijtgegeeven erven op het Weespervelt' aangekocht.
Hier verrees het negen vensters brede gebouw. De gevel met middenrisaliet valt op tussen de smalle verticale gevels van de naastgelegen grachtenhuizen.
Jan Luyten heeft niet alleen de tekeningen voor dit hof getekend, hij nam ook zelf de bouw aan voor de som van fl. 56.000. En volgens het bestek diende hij er
voor te zorgen dat het gebouw 'in uijterste Deftigheijd en Perfectie' werd opgetrokken. Luyten had een statig maar wat sober gebouw in een symmetrische
Lodewijk XVI-stijl ontworpen. De middenrisaliet, de vooruitspringende middenpartij, wordt bekroond met een driehoekig fronton, waarin de adelaar uit het wapen
van de Occo's in natuursteenreliëf is uitgebeeld. De ingang van het Occo-hofje wordt gemarkeerd door een stoep met vijf treden en de leuningen van de
stoep in rococo-stijl eindigen in een adelaarskop. Achter de ingang is een ruime binnenplaats waar oorspronkelijk een arduinstenen pomp stond.
Luyten had oorspronkelijk op de begane grond zes blinde vensters in het gebouw opgenomen, waardoor de voorzijde van het hofje een massief en gesloten karakter
kreeg. Pas in 1964 zijn de vier buitenste blinde vensters in echte ramen veranderd. In de vorm van een carré liet Luyten achter de voorgevel in slechts
één bouwlaag de huisjes optrekken. Het geheel omsloot een binnentuin met twee bleekveldjes. Hierop kwamen alle woningen uit. Via een poortje in de
achterbouw konden de bewoners een tweede tuin bereiken, die tot aan de percelen van de Nieuwe Kerkstraat doorliep. Daar was een aparte moestuin met fruitbomen
aangelegd 'tot verkwikking en voedsel der inwoonsters'.
In 1816 werd, als geschenk van de douairière Roest van Alkemade, een kapel aan het hof toegevoegd toegewijd aan de heilige Elisabeth. Door de bouw van de kapel
in een aantal kamers verloren gegaan en vanwege de gewijzigde normen voor woningen was tegen het einde van 19de eeuw een vergroting van het hofje en een verbetering van de
huisjes noodzakelijk. Tot die tijd waren er 22 woningen, voorzien van bedstede(n), provisiekast en schoorsteen, waarin ongeveer 34 vrouwen woonden.
In 1893 startte een vernieuwing. Aan de voorgevel werd niets veranderd maar de achterzijde werd daarentegen ingrijpend gewijzigd. Volgens de voorgelegde
tekeningen van architect J.H.Hendrix werd vrijwel de gehele driezijdige achterbouw weggebroken en werden de twee zijvleugels verlengd en van een verdieping
voorzien.
De bouwvergunning geeft ons enig inzicht in het toenmalig beleid van de gemeente. Er werd niet gekeken naar een eventuele aantasting van het monumentale
karakter van het gebouw, er werd alleen getoetst op aspecten van hygiëne en brandveiligheid. Zo werden als voorwaarden gesteld dat de 'privaten' moesten
zijn voorzien van een aparte luchtkoker en van metalen valpijpen en trechtersifons en voorts moeste de deuren van de kapel naar buiten draaiend worden gemaakt.
Door de bouw van 24 nieuwe woningen werd het complex inclusief de conciërgekamer op 47 wooneenheden gebracht. Tegelijkertijd werd door het plaatsen van
een achtermuur op de grens met de percelen van de Nieuwe Kerkstraat de oude moestuin bij de binnentuin getrokken. Het klokkentorentje van de achtervleugel werd
verplaatst naar de achterzijde van de hoofdvleugel. Het bevat nog altijd de fraaie koperen uurwijzer met slagwerk van 'Rutgerus en Van Meurs' uit 1779. Direct
onder de klok een gevelsteen met een gedichtje over de stichting:
‘Gods zegen lei den grond, en de Barmhartigheid
van Occo heeft den schat tot deezen bouw gegeeven
Maria Gilles heeft den eersten steen geleid
nu kan hier maagd en weeuw gerust en vreedzaam leven’.
Het hof moet nu onderdak kunnen bieden aan minstens 50 dames van 50 jaar of ouder.
Regelmatige renovaties in de 20ste eeuw zorgden voor centrale verwarming en warmwatervoorziening
Begin jaren 60 wordt het pand op 92, een huis met 18de eeuwse klokgevel, bij het hof getrokken en voorzien van een gemeenschappelijke bewonersruimte.
In 1973-75 heeft een restauratie van de buitenzijde plaats gehad naar tekeningen van architect J.van Stigt.
Midden 1990 komt de binnenzijde opnieuw aan de beurt en wordt voor 2 miljoen gulden het hofje, de kapel en het huis op 92 geheel gerenoveerd. De 34
huisjes veranderen in 25 moderne woningen. Deze verbouwing werd uitgevoerd door aannemer Kneppers op basis van tekeningen van architect Geusebroek. Op 29 juni
1991 was een en ander gereed en heeft burgemeester Van Thijn het hof heropend.
Als dank voor de ondervonden steun van de gemeente schonk de familie Gillès de Pélichy een authentiek oorkonde van 1552 uit het familiearchief
waarin een verre voorvader van de stichteres van het hofje, Sybrant Pompejus Occo als schepen van Amsterdam optreedt.
In de aanwezige regentenkamer bevindt zich een uitgebreide portrettengalerij.
