De panden 531-533-535 en 537 samengevoegd achter de sinds 1904 bestaande voorgevel van architect
J.P.H.de Man. Er zijn Jugendstil details in het
smeedijzeren
balkon en bij de ramen. In 1909 en 1916 zijn 531 en 533 in stijl aangebouwd door architect
H.A.J.Baanders.
Vanaf 1968 tot in de jaren 90 is hier het Bevolkingsregister gevestigd.
In 1919 werd bij een uitbreiding het reliëf '
Mercurius' van een onbekende maker aan de gevel geplaatst.
Verder is het pand gedecoreerd met boeken en zeepaardjes.
Het benadrukken van de middenpartij met een kroonlijst doet aan de 18e eeuw denken.
Het voormalig Bevolkingsregister is door Linden Groep in 2000 tot monumentaal en eigentijds hoofdkantoor van een gerenommeerde bankier herbouwd.
De vele ingrepen die het grote grachtenpand in het verleden had moeten ondergaan, maakten een ingrijpende herontwikkeling noodzakelijk om aan de hoge kwaliteitseisen van Bank
Insinger de Beaufort te kunnen voldoen.
Tijdens deze operatie is het hele gebouw gesloopt geweest, op de monumentale historische gevel na. Deze imposante gevel werd enkele maanden lang door een staalskelet
overeind gehouden, terwijl erachter een vernieuwd pand herrees naar ontwerp van architect Hans Ruijssenaars.
Ondergronds bleek in een bestaande kelderverdieping een ruime parkeergarage mogelijk. Het gebouw aan de Herengracht is verbonden met een tevens door Linden Groep verbouwd pand op
de Reguliersdwarsstraat, dat oorspronkelijk uit 1924 dateert.
Het nieuw ontwikkelde atrium bij de hoofdingang krijgt daglicht door de dakkoepel.
De glazen achterpui is middels een lattenwerk in kleinere secties verdeeld waardoor enigszins de illusie wordt gewekt van een traditionele gevel.
Achter het pand als gebruikelijk de tuin van tuinarchitect Robert Broekema.
Ontwikkeling
In 1997 kocht Linden Groep een groot gebouw met een negentiende-eeuwse gevel aan de Herengracht in Amsterdam van de Gemeente Amsterdam. Een ruim bemeten
kantoorgebouw met monumentale uitstraling in het centrum van de stad, dat voorheen het gemeentelijke Bevolkingsregister huisvestte.
Voor 1900 kende het gebouw een bijzondere architectuur en straalde het allure uit. Daarna verloor het door vele verbouwingen veel van zijn eigenheid en historische betekenis.
De gevel raakte daardoor vervreemd van de achterliggende structuur.
Bij de planvorming koos de architect
Hans Ruijssenaars er daarom voor om de kenmerkende gevel te behouden en de achterliggende bebouwing aan te passen aan de
gevelstructuur. Zo werd deze bebouwing gesloopt om plaats te maken voor een structuur die beter aansloot op de bestaande gevel.
De ontwikkeling van het project heeft vanaf het begin af aan in nauwe overeenstemming met de gebruiker plaatsgevonden, Bank Insinger de Beaufort. Linden Groep stelde in opdracht
van de bank een programma van eisen op. Daarmee kon de totale vernieuwbouw precies op de wensen van de toekomstige gebruiker worden afgestemd.
Het complexe project moest op
een krappe binnenstadslocatie worden gerealiseerd. Linden Groep slaagde hierin dankzij een strakke regie over architectuur, constructie, uitvoering, installatietechniek,
bouwfysica en de inrichting van het gebouw.
Monument
Amsterdam hecht veel waarde aan de monumentale panden van de stad. De gemeente Amsterdam was dan ook nauw betrokken bij de keuze voor de architect Hans Ruijssenaars: een
architect die bekend is om een zorgvuldige integratie van de historische context met een eigentijdse ontwerp.
Ruijssenaars heeft veel aandacht besteed aan de detaillering van het gebouw. Om het monumentale karakter van het pand ook in het nieuwe gebouw te benadrukken, zijn oorspronkelijke
ornamenten teruggeplaatst en is authentiek materiaal opnieuw verwerkt.
Ook zijn twee stijlkamers in de originele staat teruggebracht. Vooral dankzij dit respect voor de
historische kenmerken van het gebouw, draagt het pand nu de status van hoofdstedelijk monument.
Bestemming
Het hoofdkantoor van Insinger de Beaufort is een transparant en eigentijds gebouw geworden. Het biedt plaats aan 230 medewerkers op een oppervlakte van ruim 6.000 m2. Het gebouw
telt vijf kantoorlagen en een kelder met 24 parkeerplaatsen.
De ruimtelijke beleving wordt geaccentueerd door een ovaal atrium. Dit atrium doorsnijdt het gebouw verticaal en
wordt bekroond met een lichtkoepel. De lichtinval en het doorzicht tussen de verschillende verdiepingen maken het pand visueel toegankelijk en transparant.
De afwerking van de binnenruimtes is van zeer hoog niveau. In de detaillering is met grote nauwkeurigheid veel natuursteen en messing toegepast, volledig in overeenstemming met de
wensen van de gebruiker.
Geschiedenis
Herengracht 531
Het woonhuis dateert van 1688 en is de pendant van 529. De architect meester-timmerman
Jacobus de Wilhem bouwt een pand met ingezwenkte halsgevel, een
segmentvormig fronton en festoenen op de zijkanten. Traditiegetrouw is er een hijsbalk. De hardstenen stoep van tien treden heeft een onderingang.
In 1916 vindt een gedeeltelijke vernieuwing plaats en wordt het pand verenigd met de andere percelen van de
Incasso-Bank.
In 1718 is
Gillis Valckenier,
schepen, een bekende bewoner.
Herengracht 533
Omstreeks 1666 zijn mr Anthony Reepmaker en Anthony Gommers, zijn schoonzoon, de opdrachtgevers voor de bouw.
In 1666 worden 533 en 535 als twee gelijk woonhuizen gebouwd. De bouw wijkt af van de in die tijd gebruikelijke Vingboons Palladiaanse orde. De stoepen hebben een onderingang. De
middenpartij bestaande uit twee kolommen. De onderste is Ionisch, de twee daarboven zijn Korinthisch uitgevoerd.
In 1909 wordt 533 uitgebreid met 535. Bewoners zijn bij de bouw de familie Reepmaker. 533 wordt tot 1774 bewoond door mr Cornelis Graafland Jansz.
Herengracht 535
Omstreeks 1666 zijn mr Anthony Reepmaker en Anthony Gommers, zijn schoonzoon, de opdrachtgevers voor de bouw.
In 1666 worden 533 en 535 als twee gelijk woonhuizen gebouwd. De bouw wijkt af van de in die tijd gebruikelijke Vingboons Palladiaanse orde. De stoepen hebben een onderingang. De
middenpartij bestaande uit twee kolommen. De onderste is Ionisch, de twee daarboven zijn Korinthisch uitgevoerd.
In 1903 afgebroken en vernieuwd. Het wordt later samengevoegd met 537 ten behoeve van de
Incasso-Bank.
Bewoners zijn bij de bouw de familie Reepmaker. In het midden van de 18de eeuw woont hier Lodewijk de Bas, schepen en commissaris.
Herengracht 537
Omstreeks 1666 is mr.Wigbolt Slicher, secretaris, opdrachtgever tot de bouw. Het blijft in de familie want tot 1730 wordt het bewoond door
mr.
Slicher de Jonge,
schepen en raad en
schout, getrouwd met (11312)
Wendela (Waintje) van Loon (1663-1732).
Daarna wordt het huis bewoond door Willem Wigbolt Slicher, commissaris.
Rond 1720 wordt het woonhuis verbouwd. Het krijgt een rechte kroonlijst, zes consoles met tussenvensters en een balustrade met kuifstuk boven een versierd middenvak.
In 1769 volgt een nieuwe verbouwing door de nieuwe eigenaar Jean Philip Gilles. In 1800 erfde
Françoise Angélique Gilles het pand. Zij woont dan op Herengracht 495.
Omstreeks 1857 komt het in handen van
Van Loon die het tot 1872 gebruiken.
B. Heldring en zijn gezin bewoonden het huis van september 1879 tot 13 augustus 1897. In 1898 is het pand betrokken door de Incasso-Bank. Zij lieten het pand in 1903 afbreken en
vervangen door een schepping van ir.J.P.H.de Man.
