Bewoners:
In 1667 was de weduwe Anna Robijns (1598-1667) uit Antwerpen de eerste eigenaar van de huizen Herengracht 519-527. Zij is de weduwe van de vóór 1660 overleden selfmade
zijdereder Mattheus Groesens de Oude uit Dendermonde. Zij woont dan zelf aan het Rokin waar ze een zijdelakenwinkel heeft.
Constantin Ranst (1635-1714) kocht het huis in 1679 toen hij definitief in Nederland kwam wonen. Voordien was hij raad-ordinaris van lndië en admiraal van de retourvloot in 1678.
In Amsterdam stond hij geregistreerd als
ossenweider. Constantin Ranst behoorde tot de 250 rijkste personen in de Gouden Eeuw.
In 1682 kocht hij een aandeel in de zeven pakhuizen op de Prinsengracht uit de nalatenschap van zijn moeder, in 1683 een pand in de Reguliersdwarsstraat en in 1698 het pand op de
Herengracht 529.
Zijn dochter Hester Ranst was getrouwd met Jacob Jacobszs. Hinlopen. Zij kregen acht kinderen waarvan vijf jong overleden. De jongsten kwamen regelmatig 'onbekwaam' bij de
grootouders vandaan. In 1709 benoemde hij de kinderen van zijn dochter Hester als erfgenaam. Zo erfde Jacob Jacobszs. Hinlopen in 1716 Herengracht 527 inclusief stal en
koetshuis aan de Reguliersdwarsstraat en zeven pakhuizen op de Prinsengracht, bij het Huiszittenhuis, niet ver van de Leliegracht met de clausule dat het pand
niet uit de familie mocht verdwijnen. Herengracht 529 werd bewoond door zijn zuster Hester die in 1707 was getrouwd met Gerrit Hooft (1687-1767). Verder was er nog een
schilderij van Rembrandt van Rijn met de Aanbidding door de Drie Koningen en waren er ossen en schapen bij zijn landhuis in Kwadijk te verdelen.
Jacob Hinlopen woonde zelf in Utrecht en verhuurde Herengracht 527 aan de Russische koopman en zaakgelastigde Dimitri Solowjow (Soloffihoff).
Solowjow kreeg opdracht om zijn huis geheel te ontruimen zodat
tsaar Peter de Grote en zijn gevolg hier konden wonen.
En zo verbleef tsaar Peter de Grote (1716-1717) tijdens zijn tweede bezoek aan Amsterdam, samen met zijn vrouw en entourage in het pand aan de
Herengracht 527.
Na het verblijf van tsaar Peter was verhuurder Jacob van mening dat het hele huis volledig moest worden opgeknapt, volgens hem was het volledig uitgewoond.
Het verzoek van Hinlopen tot verkoop werd gehonoreerd waarna de koopman en bankier Jan Bernd Bicker (1695-1750) zich in 1725 de nieuwe eigenaar kon noemen. Hij bleef
er wonen tot zijn dood op 1 november 1750.
Enkele dagen later werd hij tijdens een deftige avondplechtigheid in doodse stilte begraven, want het beluiden
van overledenen was in Amsterdam alleen bij de rooms-katholieken in gebruik gebleven. Zo niet in ’s Graveland waar Bicker de buitenplaats Schapenburg bezat.
Daar werden gedurende zes weken drie uur per dag de klokken voor Bicker geluid. Zijn weduwe Johanna Sara Pels betaalde voor de 126 uur luiden 12 stuivers per uur.
Jan Bernd Bicker was op 6 november 1720 met Johanna Sara Pels (1702-1791) getrouwd en zij blijft tot haar overlijden in het huis wonen.
Van 1792-1808 was het huis bewoond door Jacob Jansz van Ghesel (1764-1803) in 1786 getrouwd met Anna Cornelia Boudaen (1765-1831), dochter van Johan Boudaen
Courten en Sophia Huijdecoper van Maarseveen (Joansdr.).
In 1808 werd het huis met de stal voor fl. 100.000 gekocht door koning Lodewijk Napoleon, waarna Philippus Julius van Zuylen van Nyevelt hier zijn intrek nam.
Van Zuylen van Nyevelt was na de inlijving van het koninkrijk Holland bij Frankrijk, maarschalk van Holland, rijksgraaf en senator van Frankrijk.
Misschien heeft het huis, in 1811 ten tweede male een staatshoofd onderdak geboden, dit keer aan keizer Napoleon tijdens diens bezoek aan Amsterdam.
In 1821 dagvaardde de gewezen koning Lodewijk Napoleon tevergeefs het Bestuur der Domeinen te Amsterdam om zich in zijn eigendomsrecht te handhaven.
In 1829 kwam het huis in bezit van Johannes Luden, directeur van de
Nederlandsche Bank. Het huis werd aanvankelijk verhuurd aan prof.mr.
David Jacob van Lennep
(1774-1853) die hier van 1822 tot 1832 woonde. Van Lennep was hoogleraar klassieke talen en geschiedenis aan het Athenaeum, en vader van de beroemde schrijver
Jacob van Lennep.
Een ongelukje.
Een zoon van Luden verkocht het pand in 1874 ‘per ongeluk’ aan de bankier Johann Georg Wehry. Een nazaat van Luden liet in het Maandblad Amstelodamum van 1963 weten
dat in de familie, in het kader van vroegere handels- en koopmansgewoonten, het verhaal de ronde deed dat Wehry, een zakenrelatie van Luden hem eens terloops
vroeg of hij het huis wilde verkopen. Luden antwoordde daarover niet te piekeren, waaraan hij even later achteloos toevoegde: ‘nu ja, als iemand mij nu een
ton bood’. Waarop de ander dit direct deed en Luden eraan vast zat. Hij had een prijs genoemd en die was aanvaard.
E.S.Labouchère (1856-1932) verwierf het huis in 1888 en bewoonde het, samen met zijn vrouw Van Weede, tot zijn overlijden.
In 1936 werd het pand gekocht door de
Incasso-Bank die al kantoren hadden op Herengracht 519-525.
In 1973 kocht de Stichting 1940-'45 het huis van de Incasso-Bank.
Daarna wordt het pand opnieuw in gebruik genomen door een bank.
